Dla rodziców

 „Kochaj mnie mądrze”

          W dniu 23 września odbyła się prelekcja dla rodziców dzieci  naszej szkoły oraz nauczycieli  „Kochaj mnie mądrze”- Wychowanie dzieci. Wpływ Internetu na postawy dzieci i młodzieży.

     

                Prelekcję na dany temat wygłosił ks. dr Jerzy Smoleń, który jest psychologiem, psychoonkologiem i wykładowcą w Akademii Ignatianum w Krakowie oraz pracuje w poradni zdrowia psychicznego. Pomaga wszystkim potrzebującym w rozwiazywaniu trudnych problemów prowadząc poradnictwo duszpasterskie i psychologiczne.

Ksiądz  na samym początku swojego wystąpienia przytoczył cytat: „Różnym ludziom bywa czasem smutno na tym świecie, ale najsmutniej jest dzieciom, kiedy je nikt nie kocha i nie rozumie”. Kiedy dorośli nie umieją z dziećmi rozmawiać, nie  poświęcają im czasu dzieci czują się zagubione, bo nie mają do kogo się zwrócić, przytulić.  Dlatego też obniża się wiek statystyk dotyczących samobójstw wśród dzieci.  Jeśli ciągle będzie nam brakować czasu dla dziecka będzie się ono czuć odrzucone i niechętnie będzie z nami rozmawiać. Tak niewiele potrzeba, aby komunikować się bezpośrednio nie wpatrując się w telefony. Ksiądz Jerzy dał wiele mądrych wskazówek zaczerpniętych z obserwacji swojej pracy terapeutycznej i osobistych doświadczeń z życia codziennego oraz przytoczył przykłady nowych badań dotyczących zdrowia psychicznego i fizycznego.

Mówiąc o zdrowiu ks. dr Smoleń nawiązał do czasopisma Sekrety Medycyny, w którym to znajduje się artykułu pt. „Czy 5G zabija?” Objaśnił zgromadzonym, iż szybsza częstotliwość komunikacyjna 5G jest źródłem zagrożenia dla naszego zdrowia w postaci wzrostu zachorowalności na niektóre odmiany raka np. glejak mózgu czy bezpłodność w wyniku wysyłania promieniowania elektromagnetycznego. Elektrowrażliwość, czyli kontakt z polem elektromagnetycznym emitowanym przez telewizor, telefon komórkowy, tablet może powodować stany chorobowe jak np. słyszenie dźwięków, co błędnie jest rozpoznawane przez lekarzy jako zaburzenie psychiczne. Coraz częściej dotyczy to dzieci od najmłodszych lat jaki dorosłych, które mają nieustanną styczność z nową technologią.

Oto wskazówki przekazane przez ks. dr Jerzego Smolenia jak budować relacje między dorosłymi       a dzieckiem, aby nie czuło się osamotnione i nie czerpało nieprawidłowych zachowania z Internetu:

1. Nie pozwalaj mi na wszystko. Danie przyzwolenia na oglądanie telewizji lub korzystanie z komputera dla naszego „świętego spokoju” nie jest dobrym rozwiązaniem. Psychika młodego człowieka pustoszeje, kiedy ma częsty kontakt z mediami. Nie zezwalajmy aby nasze dzieci oglądały „patotreści” w których pokazywana jest przemoc i wulgaryzmy. Treści te umieszczane są w Internecie i rażąco naruszające prawo. Nadawcy tych treści często zarabiają na nich, a  młodzi ludzie wpłacają im pieniądze , żeby zobaczyć coś odrażającego czy okrutnego (znęcanie się nad osobą bliską, bicie, poniżanie). Jest to główna przyczyna obniżenia kultury komunikacyjnej  międzyludzkiej.
2. Stawiaj mi mądre wymagania- przemyślane  a nie w emocjach. Mądrze wymagajmy od dzieci. Chwalmy je za każdy wysiłek.
3. Naucz mnie, że ważniejsze jest być niż mieć. Nie można kupić miłości i szacunku. Obecnie społeczeństwo określa się mianem konsumpcyjnego, wydaje się więc, że „mieć” zaczęło być ważniejsze niż „być”. Dorośli dążą do posiadania, nabywania nowych rzeczy, dóbr i zatracają się w pogoni za tym wszystkim, a dziecko podąża tym śladem. Pieniądze oczywiście są ważne, jednak nie najważniejsze. Ich brak spycha nas na margines życia, ich nadmiar jest jednak znacznie gorszy. Niszczy, powoduje nieporozumienia i konflikty.
4. Nie wyręczaj mnie. Nie pisz za dziecko zadań domowych. W ten sposób dziecko staje się niezdarne, bierne. Nie ucz go bezradności i nieporadności.
5. Zadbaj o równowagę pomiędzy obowiązkami a odpoczynkiem i rozrywką dziecka Pielęgnuj rozmowę z Twoim dzieckiem i wspólne spędzanie czasu, a nie będzie ono uciekało w świat wirtualny..  Jesteśmy przekonani, że wystarczy opłacić zajęcia dodatkowe, a dziecko samo sobie poradzi. Ciągłe wymagania, obowiązki, brak wolnego czasu dla rówieśników powoduje u niego  obciążenie, a tym samym ucieczkę do świata wirtualnego, gdzie szuka zrozumienia u innych  osób, których nie zna i są dla niego zagrożeniem, albo ulega manipulacji i szuka autorytetów w Internecie, co często kończy się bulimią, anoreksją.
6. Ucz mnie uczciwości. Nie dawaj dziecku przykładów kłamstwa np. nie każ mu mówić, że Cię nie ma w domu.
7. Bądź sprawiedliwy dla wszystkich. Nie wyróżniaj pupilów, ulubieńców,. Traktuj wszystkie dzieci na równi.
8. Ty bądź dla mnie autorytetem. Dawaj dziecku dobry przykład swoim zachowaniem, kulturą osobistą. Młody człowiek powinien nauczyć się od Ciebie jak stosownie ubrać się na daną okoliczność, a nie ślepo podążać za modą. Cicho pomyśl w myślach, a nie wyrażaj głośno niechęci do innych osób, ponieważ dziecko będzie lekceważąco traktować  je np. dziecko dostanie jedynkę z j. polskiego, a tata pyta co się stało? dziecko opowiada całe zajście, a rodzic kwituje to jednym zdaniem znam tą panią ona zawsze była głupia. Zdyskrydetowany nauczyciel w oczach dziecka, nie ma na niego wpływu, ani szans, aby cos go nauczyć. Starajmy się być dla dziecka autorytetem, przewodnikiem, który wprowadzi je w życie. Jasno mówmy, co mu wolno, co wypada a czego nie.
9. Nie przekupuj mnie. Uczysz swoje dziecko niewłaściwych zachowań. Dzieci są mądre i doskonale to wykorzystują. Potrafią manipulować rodzicami. Nie obiecuj dziecku, że jak się nauczy np. na matematykę to kupisz mu to co będzie chciał.
10. Nie krzycz na mnie. Tu ks. Smoleń nawiązał do Ewangelii kiedy to Jezus zgubił się w świątyni, a Maryja i Józef go szukali. Odnaleźli Jezusa po trzech dniach, wtedy Maryja nie robiła mu wyrzutów, nie krzyczała, ale spokojnie zwróciła się do niego „synu” i zapytała: „Czemuś nam to uczynił?”

Dlatego istotne jest , aby  każdego dnia rodzice, nauczyciele nie robili dzieciom ciągłych wyrzutów i nie reagowali złością czy krzykiem.  Każdego dnia powinni powtarzać sobie wiele razy: mój syn”, „moja córka”.

11. Nie karć mnie przy innych.. Nawet, gdy uważamy, że nasze dziecko nie jest bez winy, nie krytykujmy go przy świadkach. O wyjaśnienie poprośmy podczas rozmowy w cztery oczy. Dzieci bezustannie zawstydzane uczą się poczucia winy.
12. Zawsze stosuj SZACUNEK. Dziecko, które jest szanowane przez najbliższych, uczy się szacunku do innych i do siebie. Dzieci, które nie szanują siebie, są bardziej agresywne, skłonne do ryzykownych zachowań. Jeden z elementarnych wyrazów szacunku to poświęcona  uwaga dziecku, spędzony wspólnie czas, pochwała.
13. Pamiętaj, że dziecko nie jest partnerem do rozmowy o Twoich kłopotach, problemach, a zwłaszcza o problemach małżeńskich.
14. Zawsze kochaj każde swoje dziecko i często mu o tym przypominaj. 

red. i zdj. M. Piwko- Bieniek