Zajęcia dodatkowe

Pedagog szkolny

mgr Katarzyna Kuczaj

email: katarzynakuczaj@sp2lubomierz.edupage.org

tel.: 18 33 15 261

Dyżury dla rodziców:

Wtorek:godz.9.15-11.15

Środa: godz.8.00-9.30

Piątek:godz.8.00-12.00
 

 

Pedagog specjalny

mgr Grażyna Panek

tel.: 18 33 15 261

Dyżury dla rodziców:

Wtorek:godz.11.45-12.45

Środa: godz.11.45-12.45

 

 

---

---

 

„One są wśród nas” – seria  książeczek poświęconych problemom dzieci przewlekle chorych

Szanowni Państwo,

poniżej znajdziecie informacje na temat postępowania z dzieckiem przewlekle chorym w szkole i przedszkolu. Publikacje te zawierają opis specyficznych trudności funkcjonowania dzieci, a także wskazują kierunki i sposoby rozwiązywania ewentualnych problemów. Zostały one przygotowane w ramach rządowego programu „Bezpieczna i przyjazna szkoła”, na zlecenie Ministra Edukacji Narodowej, we współpracy z Ministrem Zdrowia oraz Pełnomocnikiem Rządu do spraw Równego Traktowania.

1. „Dziecko z zaburzeniami lękowymi w szkole i przedszkolu” Ida Derezińska ; Monika Gajdzik

http://www.bc.ore.edu.pl/dlibra/docmetadata?id=198&from=publication

2. „Dziecko z zaburzeniami odżywiania w szkole i przedszkolu” Gabriela Jagielska

http://www.bc.ore.edu.pl/dlibra/docmetadata?id=197

3. „Dziecko z autyzmem i Zespołem Aspergera w szkole i przedszkolu” Gabriela Jagielska

http://www.bc.ore.edu.pl/dlibra/docmetadata?id=196

4. „Dziecko z ADHD w szkole i przedszkolu” Tomasz Srebnicki, Tomasz Wolańczyk

http://www.bc.ore.edu.pl/dlibra/docmetadata?id=195

5. „Dziecko z zaburzeniami tikowymi w szkole i przedszkolu”  Anita Bryńska ; Tomasz Wolańczhttp://www.bc.ore.edu.pl/dlibra/docmetadata?id=194
6. „Dziecko z depresją w szkole i przedszkolu” Monika Turno

http://www.bc.ore.edu.pl/dlibra/docmetadata?id=193

7. „Dziecko z zaburzeniami psychotycznymi w szkole” Irena Namysłowska

http://www.bc.ore.edu.pl/dlibra/docmetadata?id=192

8. „Dziecko z cukrzycą w szkole i przedszkolu” Alicja Szewczyk ; Daniel Witkowski ; Joanna Pietrusińska ; Renata Wójcik http://www.bc.ore.edu.pl/dlibra/docmetadata?id=168
9. „Dziecko z padaczką w szkole i przedszkolu” Sergiusz Jóźwiak

http://www.bc.ore.edu.pl/dlibra/docmetadata?id=167

„Dziecko z astmą w szkole i przedszkolu”  Marek Kulus

http://www.bc.ore.edu.pl/dlibra/docmetadata?id=166

10. „Dziecko przewlekle chore. Psychologiczne aspekty funkcjonowania dziecka w szkole i przedszkolu” Ewa Góralczyk

http://www.bc.ore.edu.pl/dlibra/docmetadata?id=164&from=pubstats

11. „Dziecko z hemofilią w szkole i przedszkolu” Anna Klukowska

http://www.bc.ore.edu.pl/dlibra/docmetadata?id=165&from=latest

 

Źródło: http://www.bc.ore.edu.pl/dlibra/collectiondescription?dirids=20

 

„Troska o dziecko jest pierwszym i podstawowym

sprawdzianem stosunku człowieka do człowieka”

Jan Paweł II (Nowy Jork, 2 października 1979)

                                                                                                                                                                        

---

---

„Bezpieczeństwo dzieci i młodzieży online" dla nauczycieli i rodziców”

Szanowni Państwo,

Zespół Polskiego Centrum Programu Safer Internet przygotowało dla Państwa serię czterech podcastów poświęconych najważniejszym zagadnieniom z zakresu bezpieczeństwa dzieci i młodzieży online.

Rozmowy ekspertów NASK oraz Fundacji Dajemy Dzieciom Siłę poprowadzone przez dziennikarz radiowego Krystian Hanke, będą dla Państwa przydatną dawką wiedzy.

1.Cyberprzemoc i inne formy agresji w sieci.

Kiedy niewinny żart staje się hejtem? Jak reagować na agresję w internecie? Jak pomóc ofiarom cyberprzemocy?

kliknij aby wysłuchać

kliknij aby wysłuchać

kliknij aby wysłuchać

2. Problem nadużywania internetu.

Jak kontrolować czas, który dziecko spędza w sieci? W którym momencie powiedzieć stop? Jakie mogą być negatywne skutki nadużywania internetu i jak sobie z nimi radzić?

kliknij aby wysłuchać

kliknij aby wysłuchać

kliknij aby wysłuchać

3. Seksting i problem uwodzenia dzieci w internecie.

Czy zdajemy sobie sprawę z negatywnych konsekwencji, które ze sobą niesie? Jak rozmawiać z nastolatkiem o skutkach takich działań? Do kogo zwrócić się o pomoc?

kliknij aby wysłuchać

kliknij aby wysłuchać

kliknij aby wysłuchać

4. Szkodliwe treści w internecie.

Jak uchronić przed nimi nasze dzieci? Jakie treści są szkodliwe? Jak nauczyć dzieci bezpiecznie poruszać się po internecie i odpowiednio reagować na niebezpieczne materiały?

  kliknij aby wysłuchać

 kliknij aby wysłuchać

 kliknij aby wysłuchać

Źródło:

https://zsstargard.pl/2020/05/podcasty-bezpieczenstwo-dzieci-i-mlodziezy-online-dla-nauczycieli-i-rodzicow/

 

---

---

ROLA CZYTANIA W ROZWOJU DZIECKA

 

Kontakt z książką a potrzeby i kompetencje małych dzieci (0–3 lata)

1. Wspólne czytanie buduje więź emocjonalną rodzica z dzieckiem, tworzy poczucie bliskości i bezpieczeństwa.
2. Kilkuminutowe czytanie spokojnym głosem uspokaja dziecko, pozwala budować poczucie przewidywalności i przynależności do wspólnoty rodzinnej.
3. Codzienne czytanie wspomaga rozwój mowy poprzez przyswajanie intonacji i melodii języka.
4. Czytanie dostarcza wiedzy o otaczającym świecie, ludziach i przedmiotach.
5. Oglądanie ilustracji usprawnia koordynację wzrokowo-ruchową i stymuluje wzrok dziecka.
6. Poprzez czytanie dziecko uczy się kojarzyć fakty, wnioskować i zestawiać przyczynę ze skutkiem.
7. Literatura dostarcza wzorców osobowych, uczy jak mówić o swoich potrzebach i oczekiwaniach wobec innych.

Czytanie książek a potrzeby i kompetencje dzieci w wieku przedszkolnym (3-6 latki)

1. Czytanie książek rozwija myślenie, pamięć i mowę dziecka.
2. Poprzez czytanie dziecko zdobywa wiedzę o sobie i otaczającym je świecie oraz rozwija kompetencje poznawcze.
3. Książki pomagają dzieciom poznać i nazwać emocje swoje i innych osób, a także rozróżniać świat zewnętrzny od świata odczuć i wrażeń.
4. Czytanie uczy wyrażania emocji oraz radzenia sobie z nimi.
5. Czytanie jest dla dziecka czasem relaksu i reguluje emocje z całego dnia.
6. Bohaterowie książkowi dają dzieciom nowe wzory osobowe oraz wskazówki, jak postępować
7. w różnych sytuacjach.
8. Czytanie z rodzicem rozwija w dziecku zainteresowanie literami i słowem pisanym oraz rozbudza w nim gotowość do nauki samodzielnego czytania.
9. Czytanie rozwija kreatywność i wyobraźnię dziecka, uczy wyciągania wniosków, porównywania faktów i znajdowania rozwiązań.
10. Książka jest świetnym pretekstem do rozmowy z dzieckiem i wyprawy do miejsc związanych z jej tematem.
11. Książki pomagają oswoić trudne tematy, uczą komunikować potrzeby i pokonywać lęki.

Czytanie książek a potrzeby i kompetencje dzieci w wieku wczesnoszkolnym (6–10 lat)

1. Wspólne czytanie ułatwia poznanie nowej rzeczywistości jaką jest edukacja szkolna.
2. Książki pozwalają rozwijać hobby, zainteresowania i zaspokoić ciekawość dziecka w każdej dziedzinie.
3. Czytanie ułatwia przyswajanie wiedzy i zapamiętywanie.
4. Czytanie wzbogaca słownictwo, rozwija umiejętność swobodnego wypowiadania się i myślenia.
5. Wspólne czytanie wzmacnia relację rodzica z dzieckiem, rodzicowi pomaga zrozumieć emocjonalny i społeczny rozwój swojego dziecka i nadać mu właściwy kierunek.
6. Czytanie rozbudza i kształtuje wrażliwość emocjonalną, daje wewnętrzną siłę do radzenia sobie z trudnościami i regulowania własnych emocji.
7. Czytanie rozwija osobowość dziecka i poczucie własnej wartości.
8. Dzięki historiom książkowym i ich bohaterom dziecko uczy się rozumienia własnej osoby i oceniania swojego zachowania z moralnego punktu widzenia

Źródło:

http://wielki-czlowiek.pl/wp-content/themes/wielki-czlowiek/img/broszura.pdf  /„Książką połączeni, czyli o roli czytania w życiu dziecka”/

 

 „Kto czyta – żyje wielokrotnie, kto zaś z książkami obcować nie

chce, na jeden żywot jest skazany”  [Józef Czechowicz]

 

 

 

---

---

Co zamiast krzyku – Jak mówić do dziecka, aby nas słuchało?

Wyobraźmy sobie sytuację kiedy nasze trzyletnie dziecko widzi regał z zabawkami lub słodyczami i woła, by  kupić lalkę  czy samochodzik, lizaka. Dla nas rodziców jest to ty kolejna zabawka. Jednak nasza pociecha chciałaby mieć właśnie tą zabawkę. Naszym argument to taki, iż na kolejną lalę, czy samochodzik nie ma już miejsca. Nie dociera do malucha i próby odsunięcia nowego zakupu w czasie tylko zaognia sytuację. Dziecko nie chce z nami współpracować, popłakuje lub rzuca się na podłogę i krzyczy, że chcę np. misia, lalkę, autko. Rodzic czuje, że traci kontrolę ponieważ nie chciał kupować kolejnej zabawki, ale robi to aby ratować sytuację. Całej sytuacji przyglądają się dodatkowo inni, dając nam do zrozumienia, że nasze dziecko jest źle wychowane, albo że jesteśmy złymi rodzicami. Kiedy nie dajemy rady sami podnosimy ton głosu i zaczynamy krzyczeć na dziecko: „Wstań z podłogi i wychodzimy!!”. Krzyk niestety nie pomaga więc ratujemy się ucieczką ze sklepu, żeby w końcu uspokoić dziecko i siebie.

Co z tym krzykiem?  Rodzice krzyczą ponieważ nie radzą sobie z daną sytuacją, czują frustrację i bezradność ponieważ nie potrafią w inny sposób skłonić dziecka do pożądanego zachowania.

A czemu dzieci krzyczą?  Krzyk dziecka to test rodzica, sprawdzanie granic na ile rodzice pozwolą zachować się tak , jak ono chce. To również naturalny sposób odreagowania emocji jakie przeżywa mały człowiek, a z którymi jeszcze nie potrafi sobie radzić. Pamiętajmy „buntowi dwulatka” będzie towarzyszył krzyk i płacz – nie da się tego uniknąć.

Kiedy dorosły krzyczy organizm dziecka zaczyna produkować zwiększone ilości kortyzolu tzw. „hormonu stresu” przez, co  zachowuje się jeszcze gorzej. Częsta komunikacja krzykiem w sytuacjach stresowych może doprowadzić, do zachwiania poczucia wartości u dziecka. Dzieci naśladują nas oraz identyfikują się z rodzicami, dlatego pamiętajmy chwalmy je i doceniajmy. To motywuje je, by zachowywały się  mądrze i roztropnie. Ciągły krzyk  na dziecko demotywuje je i powoduje strach oraz bywa, że czują się one upokorzone. Maluchy  uczą się, że w sytuacji konfrontacji z rodzicem są z góry na przegranej pozycji. Niektóre z dzieci podporządkowują się dorosłemu i muszą radzić sobie z trudnymi uczuciami jakie noszą w sobie. Sytuacja ta powoduje, że często zaczynają być agresywne w stosunku do słabszych. Dzieci są bystre i  szybko zauważają nasze słabe punkty, widzą, że dorośli od razu reagują . Potrafią odgrywać się na rodzicach poprzez tupanie, rzucanie zabawkami, albo krzyczą że nas nie lubią, nie kochają. Będą  tak długo prowokowały rodzica, aż dorosły spróbuje je uciszyć, godząc się na żądania „małego terrorysty” albo sięgając po ostateczne rozwiązanie – kary fizyczne potęgujące  spiralę niezrozumienia i są krzywdzące dla dziecka .

Wiele  badań pokazuje że osoby, na które w dzieciństwie podnoszono głos, w stosunku do swoich dzieci zachowują się tak samo, powielają znany im wzór zachowania. Dzieci powielają nasze schematy zachowań, są naszym lustrzanym odbiciem.

Człowiek, który nieustannie doświadcza krzyku w pewnym momencie podświadomie uruchamia mechanizmy obronne, min. staje się „głuchy” na krzyk.

Aby  w przyszłości zapobiec takiej reakcji ważne jest podjęcie kilku kroków.

Co można zrobić by pomóc sobie i dziecku przetrwać bez krzyku?

1.Rutyna

Wprowadzić system rutynowy, polegający na powtarzaniu codziennie tych samych  czynności. Dzięki tej metodzie dzieci czują się bezpiecznie, ponieważ znają codzienny plan , są go w stanie przewidzieć i wiedzą, jakie czynności po kolei następują i rozumieją to. Wprowadzanie zasad: kolacja, następnie kąpiel, a potem czytanie bajki, którą pociecha sama wybierze. Konsekwentnie wprowadzana rutyna spowoduje, iż dziecko przyzwyczai się i będzie mu łatwiej funkcjonować. Oczywiście będą absorbować rodziców innymi czynnościami, będą  marudzić, płakać mimo to gdy będziemy trzymać się ustalonego planu odniesiemy zamierzony cel.

2. Znaleźć odpowiedź na pytanie, co tak na prawdę wyprowadziło nas  z równowagi

Dobrze jest przez chwilę zastanowić się  nad przyczyną naszej frustracji. Nie jest to łatwe, ale skuteczne. Jeżeli zastanowimy się, że nasz niepokój może być wywołany nie tylko zachowaniem dziecka, ale i również naszym przemęczeniem warto więc się uspokoić. Chwilę odpocząć, coś zjeść, czy umówić się z kimś bliskim z rodziny, czy znajomym.

3. Szept

Kiedy, dziecko pokazuje, jak bardzo jest niezadowolone i nie chce nas słuchać, można zacząć mówić szeptem. To spowoduje, iż zaciekawimy tym malucha i będzie próbował usłyszeć, co mówimy, dlatego  sam się uspokoić. Gdy poprosi nas o powtórzenie tego, co powiedzieliśmy, podniesiemy ton, ale wciąż niech to będzie szept.

4.Chwila przerwy – krok w tył

Szept jednak nie zadziałał i rodzic nie akceptuje zachowania  dziecka, wtedy rodzic powinien wykonać tzw. krok w tył, aby rozładować stres i zdenerwowanie. Zajęcie miejsca  w  fotelu, chwilowe oddalenie się pozostawiając dziecko np. w kojcu, w przyjaznym otoczeniu, pozbawionym niebezpiecznych przedmiotów , w bezpiecznym otoczeniu , da nam to na chwilę do odreagowania. Czas, w którym rodzic  chwilowo „wychodzi” z kontaktu z dzieckiem powinien wykorzystać na to, by się uspokoić. Pomocne może być: policzenie do dwudziestu, wypicie szklanki zimnej wody. Gdy zastosowane metody zadziałają i rodzic się uspokoi, powinien wrócić i zaopiekować się dzieckiem. Warto  po zaistniałej sytuacji  porozmawiać z dzieckiem i opisać co się stało oraz  powód jego zachowanie. Towarzyszenie dziecku w przeżywanych emocjach uczy, że można być zdenerwowanym, można się złościć oraz nauczy radzenia sobie z emocjami. Jest to czas tworzenia relacji miedzy dorosłym a maluchem. Jest to ważne, aby w  późniejszym wieku nasze dzieci dzieliły się ze swoimi problemami i troskami oraz radościami, w ten sposób budują swoje poczucie wartości.

5. Ujście – wentyl bezpieczeństwa

Dobrze jest się odprężyć i naprać dystansu do stresującej sytuacji. Takim miejscem  jest np. ulubiony fotel lub czytanie gazety, książki, aby odreagowanie  od niegrzecznego dziecka.

6. Złość nie jest „zła”

Ważne, żeby nasze dziecko dowiedziało się od nas, czym jest złość,  dlaczego czasem się złościmy oraz jak można pokazywać, że jestem „zezłoszczony”. Taką rozmowę można oprzeć opowieścią o innych emocjach tj. radości, smutku. Możecie z pociechą wspólnie narysować „mapę emocji” – miny i zachowania, które pokazują, kiedy człowiek jest smutny, radosny, rozzłoszczony. Można potem odwoływać się do rysunków, kiedy dziecko będzie zachowywało się inaczej, niż ustaliliście.

7. Wskazówki i drogowskazy

Komunikaty przekazywane dziecku, powinny być krótkie i zrozumiał. Nie rozwlekaj wypowiedzi  i nie krzycz: nie zjadłeś obiadu,  możesz zapomnieć  o deserze tylko  jasno sprecyzuj wypowiedź np. teraz nie będzie deseru. Jasno wyznacz granice. Podobnie, jak opracowaliście „mapę emocji”, stwórzcie plan dnia, który pozwoli Tobie i Twojemu dziecku wprowadzić rutynę, dzięki czemu dziecko będzie wiedziało, jakie są np. zasady jedzenia smakołyków.

8.Czułość i bliskość

Okazując dziecku czułość, akceptację. Dzieci  wspierane chętniej współpracuje od tych, które  nie mają wsparcia. Dlatego  tak ważne jest, by czuły się kochane i ważne. Dziecko również powinno być partnerem do rozmowy, o czym my rodzice zapominamy. Maluch współpracuje chętniej z  dorosłym, który jest gotowy by wysłuchać, go w trudnych chwilach. Rzadziej się buntuje i lepiej rozumie zasady, jakie wcześniej z nim ustaliliśmy.

Netografia:

https://fdds.pl/baza_wiedzy/zamiast-krzyku-mowic-dziecka-aby-nas-sluchalo/

 

---

---

Wsparcie psychologiczne w czasie pandemii

            Szanowni Rodzice Narodowy Fundusz Zdrowia wraz z psychoterapeutą Panią Dorotą Mintą, która pomaga radzić sobie z trudnościami pojawiającymi się w obliczu kryzysu oraz chorobami przewlekłymi proponuje Państwu cykl 10 minutowych publikacji internetowych pt.:

1. Lęk - co zrobić, by Tobą nie zawładnął?   https://www.youtube.com/watch?v=EosRWx9YtZk
2. Izoluj się pozostając w kontakcie z innymi    https://www.youtube.com/watch?v=oGuM_fiplGE
3. Kontrola - jak jej nie stracić?   https://www.youtube.com/watch?v=_51sBuqhllk
4. Konflikty w rodzinie - jak do nich nie dopuścić?   https://www.youtube.com/watch?v=TfpFjgQc8J0
5. Obniżenie nastroju - zrób nowy plan   https://www.youtube.com/watch?v=9BRMok-E6bQ
6. Lęk przed utratą pracy - jak sobie z nim poradzić?  https://www.youtube.com/watch?v=fCR0AKFMzjo
7. Techniki relaksacji - jak się zregenerować?  https://www.youtube.com/watch?v=0b3Fw2R1pVs
8. Społeczna odpowiedzialność - myśl o innych  https://www.youtube.com/watch?v=CXmkOcEsYGU
9. Zespół stresu pourazowego - jak zadbać o swoją przyszłość?  https://www.youtube.com/watch?v=1N_LK4BlaZQ&t=7s
10. Ruch to zdrowie, ale pamiętaj o bezpieczeństwie https://www.youtube.com/watch?v=iFKyPEsBX9w

 

 

---

---

Literatura terapeutyczna dla najmłodszych

            Serdecznie Państwa zachęcam do skorzystania ze strony  Biblioteki Pedagogicznej w Skawinie, która przygotowała bajki terapeutyczne dla najmłodszych napisane przez Panią Lidię Ippoldt. Historyjki jej autorstwa zawierają tematy związane z kwarantanną oraz  dlaczego musimy jej przestrzegać. Pomagają rodzicom w trudnych rozmowach z najmłodszymi o tym, co obecnie się dzieje. Oto polecane tytuły książeczek zamieszczonych w poniższym linku:

„O Wielkiej Orkiestrze Antykoronowirusowej Pomocy”,

„O antykoronowirusowych Świętach Wielkiej Nocy”,

„O tym, jak Marcelek z krainy Pollandi”,

„O tym jak Kornelka z krainy Pollandi”,

„Mama, Tata bajki piszą...”.

https://www.bibpedskawina.pl/index.php/centrum-literatury-terapeutycznej

 

Serdecznie pozdrawiam pedagog

---

---

CIEKAWE LINKI DLA DZIECI i MŁODZIEŻY:

 

 

---

---

Pedagog szkolny to (wg "Encyklopedii pedagogicznej") osoba zatrudniona w szkole w cel uzupełniania, pogłębiania i rozszerzania działalności dydaktyczno-wychowawczej prowadzonej przez nauczycieli.

Uczniowie mogą się zgłaszać do pedagoga szkolnego, jeśli:

• nie radzą sobie z nauką, potrzebują pomocy i wsparcia edukacyjnego;
• zostaną naruszone ich prawa;
• doznali przemocy i potrzebują pomocy;
• chcą porozmawiać z kimś zaufanym i życzliwym.

Rodzice uczniów mogą oczekiwać od pedagoga szkolnego:

• pomocy w rozwiązaniu sytuacji problemowej dotyczącej ich dziecka;
• wsparcia w sytuacji stwierdzenia trudności w nauce, czy też potrzeby uzyskania diagnozy w przypadku niepowodzeń szkolnych dziecka;
• rozpoznania przyczyn kłopotów w nauce, również poprzez kontakt z poradnią psychologiczno-pedagogiczną.

  ---

  WAŻNE TELEFONY
• Poradnia Psychologiczno- Pedagogiczna
  Zygmunta Augusta 8
  34-600 Limanowa
  tel.+48 18 337 17 37

            tel.+48 18 337 17 37
            e-mail:pomagamy@poczta.onet.pl
 

            Dodatkowe informacje:

                             Godziny pracy sekretariatu: 7.30 – 17.00
                             Godziny pracy pracowników pedagogicznych: 8.00 – 17.00

• Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej
  ul. Spadochroniarzy 6
  34-730 Mszana Dolna
  tel. 018 33 10 541
  tel./faks 018 33 10 541
  Godziny urzędowania:
  Od poniedziałku do piątku od 7:30 – 15:30

            e-mail: gops@mszana.pl

• Zespół Interdyscyplinarny do spraw przeciwdziałania przemocy w rodzinie
   w gminie  Mszana Dolna

    Jeśli doświadczasz przemocy w rodzinie skorzystaj z bezpłatnej pomocy specjalistów w Punkcie         
    Konsultacyjnym do spraw Uzależnień i Przemocy (budynek Urzędu Gminy pok. Nr 1)*

          Psycholog – wtorek: 14.00 – 18.00
          Specjalista terapii uzależnień – środa, czwartek: 15.00-17.00
          Radca Prawny- piątek: 9.00 – 10.00
          Pracownik socjalny – poniedziałek: 15.30-16.30, środa: 8.00 -10.00

   Do specjalistów należy się wcześniej umówić w biurze GOPS
         tel: (18) 3319811; (18) 3310541
          Adres: Urząd Gminy Mszana Dolna
          ul. Spadochroniarzy 6.
          W czasie trwania dyżurów można uzyskać informację pod numerem tel. (18)3319810
          lub codziennie w godzinach pracy Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w godz. od 7.30 – 15.30-
          tel. (18)3310541

•  Gminna Komisja Rozwiązywania Problemów Alkoholowych
    ul. Spadochroniarzy 6 
    34-730 Mszana Dolna 
    tel.18 3319805 w godzinach pracy Urzędu Gminy.

 

• Ponadto w Domu Parafialnym przy Parafii Św. Michała Archanioła w Mszanie Dolnej w każdy wtorek o godz. 17.30 spotyka się Grupa Rodzinna AL-ANON ,która skupia osoby mające w rodzinie problem alkoholowy.
  Tel. kontaktowy 696 965 439
   
• Komisariat Policji 
    34-730 Mszana Dolna 
    ul Piłsudskiego 2
    tel.18 3310007
   
• Bezpłatny Ogólnopolski Telefon Zaufania dla Dzieci i Młodzieży - 116 111

 

• Pomarańczowa Linia (Informacje i konsultacje dla rodziców i młodzieży, którym, picie alkoholu, zażywanie narkotyków lub inne zachowania o cechach uzależnienia utrudniają  funkcjonowanie i porozumiewanie się- 801 140 068
   
• Telefon Zaufania dla Osób z Problemami Alkoholowymi i ich rodzin - 12 411 60 44
   
• Niebieska Linia dla Ofiar Przemocy w Rodzinie - 800 12 00 02
   
•  Rzecznik Praw Dziecka
     ul. Przemysłowa 30/32, 00-450
     Warszawa tel.: (22) 583 66 00
      fax: (22) 583 66 96
     Biuro jest czynne od poniedziałku do piątku w godzinach 08.15 - 16.15.
     Adres poczty elektronicznej: rpd@brpd.gov.pl
     Przyjęcia interesantów: od poniedziałku do piątku w godzinach 8.15-16.15
     telefon: (22) 583 66 00, 800 12 12 12

 

Cyberprzemoc

Czym jest cyberprzemoc?

 

Cyberprzemoc to inaczej przemoc z użyciem mediów elektronicznych – przede wszystkim Internetu i telefonów komórkowych.  Problem ten dotyczy przede wszystkim dzieci i młodzieży. W Polsce doświadcza go ponad połowa młodych internautów. Do działań określanych jako cyberprzemoc zalicza się m.in:  

- wyzywanie, straszenie poniżanie kogoś w Internecie lub przy użyciu telefonu,

- robienie komuś zdjęć lub rejestrowanie filmów bez jego zgody,

- publikowanie w Internecie lub rozsyłanie telefonem zdjęć, filmów lub tekstów, które kogoś obrażają lub ośmieszają,

- podszywanie się pod kogoś w Sieci.

 

Pomimo, że akty cyberprzemocy mogą wyglądać niewinnie, to potrafią wyrządzać bardzo dużą krzywdę.

 

Jak być bezpiecznym w Internecie

 

Zasady bezpieczeństwa!

 

1. Zanim dołączysz

Kontakty z ludźmi na portalach społecznościowych, podobnie jak kontakty z ludźmi 
w świecie rzeczywistym, rządzą się pewnymi zasadami. Zastanów się w jaki sposób działa portal zanim utworzysz na nim swój profil. Przede wszystkim zainteresuj się jaki poziom prywatności gwarantuje Ci dany portal. Informacji tego typu szukaj w regulaminie, który powinien jasno określać zasady twojego uczestnictwa w serwisie.

 

2.  Prywatność

Kontroluj dostęp do Twoich danych i innych informacji, które umieszczasz w swoim profilu. Bezpieczny portal społecznościowy powinien pozwolić Ci nadać sobie taki status prywatności,  który zagwarantuje, że informację o Tobie będą dostępne tylko dla znajomych, których świadomie dodałeś/aś do swojej listy. Pamiętaj też, że Twoje hasło to Twój sekret.

 

3.  Informacje o mnie

Zamieszczając informacje o sobie pamiętaj, że potencjalnie każdy może je zobaczyć. Dbaj 
o to, żeby nie ujawniać swoich danych osobowych. Stwórz bezpieczny Nick, który nie zdradzi Twojej prawdziwej tożsamości. Sieć daje nam możliwość bycia kimś innymi niż 
w codziennym życiu. Znaj jednak swoje granice tej zabawy - myśl jak się prezentujesz.

 

4. Zdjęcia

Zastanów się dobrze zanim zamieścisz w Sieci swoje zdjęcia, które mogą być użyte, przez innych użytkowników Sieci, w sposób jakiego byś sobie nie życzył/a lub skopiowane do miejsca, w którym byś ich nie zamieścił/a. Jeżeli już na pewno chcesz zamieścić swoje zdjęcia w Internecie ustaw taki status prywatności, który zagwarantuje Ci bezpieczeństwo.

 

5. Kontakty z innymi

Bądź czujny/a w kontaktach z osobami znanymi wyłącznie Sieci. Flirt z nieznajomym/ą może być dobrą zabawą, ale może też mieć niebezpieczne konsekwencje. W Sieci ludzie często udają kogoś kim nie są ukrywając w ten sposób swoje prawdziwe intencje. Bądź bardzo ostrożny/a, jeżeli nowy internetowy „przyjaciel” chce się z Tobą spotkać w realu. Jeżeli zdecydujesz się na spotkanie, spotkaj się w miejscu publicznym (centrum handlowym czy w ruchliwej kawiarni) a na spotkanie pójdź z kimś, komu ufasz. Powiedz o planowanym spotkaniu odpowiedzialnej osobie dorosłej.

 

6. Odpowiedzialność za informacje

Jeżeli piszesz coś w Internecie będąc pod wpływem silnych emocji, przeczytaj to dwa razy. 
Daj sobie czas żeby się uspokoić i sprawdź czy to, co planujesz wysłać jest tego warte.
Pamiętaj także, że czasem szkoła, rodzice lub pracodawcy mają możliwość monitorowania Twojej korespondencji i Twoich działań w Sieci. Dlatego, w Sieci, nie pisz nigdy czegoś, czego nie napisałbyś/abyś na kartce pocztowej, którą nie tylko bezpośredni adresat może przeczytać. Pamiętaj też, że ludzie przesyłają dalej, upubliczniając wiadomości. Sam/a także zawsze patrz, co przesyłasz dalej. Nie ujawniaj danych innych osób – nie przesyłaj dalej cudzych maili i nie podawaj w Sieci danych innej osoby bez jej zgody.

 

7. Szanuj innych

Bądź miły/a dla innych w Sieci. Zastanów się czy adresat życzyłby sobie zobaczyć taki wpis i czy Ty powiedziałbyś/abyś lub pokazał/a to samo podczas spotkania twarzą w twarz? 
Poczucie humoru, poglądy i zasady innych ludzi bywają różne także w Sieci. Respektuj innych w Internecie, a jeżeli kogoś urazisz znajdź metodę, żeby sprawę wyjaśnić i go przeprosić. Jeżeli ktoś Ciebie obraża myśląc, że zrobiłeś/aś coś niemiłego celowo – zamiast dać się ponieść emocjom, spróbuj wyjaśnić, że to nie było celowe, że to wynik nieporozumienia.

 

8. Działaj mądrze

Ktoś Cię prowokuje? Nie daj mu satysfakcji. Zazwyczaj jest to metoda na zwrócenie na siebie uwagi, jeżeli takiego kogoś zignorujesz prawdopodobnie da Ci spokój.

 

9. Pomoc

Masz prawo do godności w Internecie. Jeżeli jesteś atakowany/a, ktoś Cię straszy lub grozi Ci działaj w swojej obronie. Zgłoś fakt cyberprzemocy odpowiednim instytucjom (szkoła, policja) i osobom, które mogą Ci udzielić pomocy: rodzice, pedagog szkolny, nauczyciel. Razem szybko i skutecznie rozwiążecie problem.

                  

    

Szanowni Rodzice!

       W związku z nagłośnieniem informacji w mediach o poważnych zagrożeniach związanych z korzystaniem przez dzieci i  młodzież z Internetu,  prosimy o zwrócenie szczególnej uwagi na kwestie bezpieczeństwa i prywatności Państwa dzieci. W liście Ministra Edukacji Narodowej znajdziecie Państwo informacje, wskazówki i porady jak zminimalizować zagrożenia czyhające na młodych ludzi, jak sprawić by byli bezpieczniejsi w Internecie.

https://men.gov.pl/ministerstwo/informacje/cyberbezpieczenstwo-w-szkolach-list-minister-edukacji-narodowej.- zobacz

Pragniemy podkreślić, że żadne zabezpieczenia nie zastąpią jednak Państwa czujności, wrażliwości na wszelkie zmiany w zachowaniu dzieci, które mogłyby wskazywać na narażenie na nieodpowiednie treści, wpływ osób trzecich, wciągnięcie w niebezpieczne gry i wyzwania. Szkoła również dołoży wszelkich starań, aby jak najwcześniej ostrzegać o tego typu zjawiskach.

 

Zachęcamy do zapoznania się z broszurami  pt.: „Zagrożenia w Internecie. Zapobieganie-reagowanie. Gry komputerowe” dostępnymi pod adresem: https://www.ore.edu.pl/materialy-do-pobrania/category/55-profilaktyka-agresji-i-przemocy - zobacz